Pierwsze świąteczne akcenty

Pomalutku dostawiam pierwsze świąteczne akcenty... Niby nic wielkiego, bo czymże są byle-jak-i-przypadkowo-ustawione: czerwona (wciąż pusta!!) ramka, imbryk, iglaczki i lampiony wobec ilości potencjalnych dekoracji;) Faktem jest, że mimo, że to dopiero pojedyncze akcenty, wchodzi się i widzi się:) Może dlatego, że na codzień czerwieni u mnie jak na lekarstwo?

Czerwony imbryk to ten, który wygrzebałam z pra-dziadkowego strychu. Cudownie stary, obśrupany, z kamieniem i sentymentalną dla mnie historią:) Stanął na białej ikeowskiej półce, którą kupiłam ze dwa tygodnie temu.
Z tą półką było zabawnie. Kiedy już mieliśmy ją skręcać (znaczy się M miał skręcać;)) sięgnęłam do torby i... zaraz, zaraz, gdzie półka?

Jeeeest!

Wydrukowana na kartce, gotowa do zapłacenie przy kasie, pięknie złożona na czworo w kieszeni mojej torebki:D:D Musiałam jechać jeszcze raz;)

Wyciągnęłam zamówione w zeszłym tygodniu świąteczne papiery i ozdóbki i chłopcy mogli się wyżyć artystycznie tworząc własne kartki świąteczne:) Fajnie się siedzi w domu, wycina i klei, zwłaszcza gdy za oknem hula zimny wiatr;)

W sobotę wpadł stolarz (kurcze, zupełnie o nim zapomniałam!!) z nowym oknem do sypialni. Wiecie,  jednak zaskoczony człowiek potrafi duuużo zrobić w dwie chwile - trzeba było usunąć setkę butów z przedpokoju (kto by się nimi przejmował, weekend jest:P) i kartonów (segregacja...),  usunąć materace, wynieść pościel, ściągnąć zasłony, przegonić chłopaków bo okna nosić chcieli... Aha, no i przygotować kawę dla pana stolarza:D
Tak czy inaczej nowe okno jest, nie wieje!;)