Płot, po prostu!

Nawet nie wiecie z jaką przyjemnością czytałam Wasze komentarze pod postem o pani Helence.
Z cała mocą dotarło do mnie jak wiele wspaniałych ludzi mamy za płotem:) I jaką ważną rolę pełni… PŁOT:):)
Dlaczego nikt jeszcze o nim nie napisał? Nie poświęcił książki albo przynajmniej dobrego artykułu;) Zasługuje przecież:D
Jak trafnie określiła go Hana: płot to nośnik informacji, dóbr wszelakich i swoista platforma towarzyska… Cu-do-wne!:)

Co dom to inna historia z owym płotem w tle…
Dlatego samozwańczo wybrałam się ambasadorką akcji i pięknie apeluję: Dalej kochani, nie bójcie się i podejdźcie do płota!:):)

Mimo ogromu opytmizmu w relacjach sąsiedzkich wiem też, że sąsiedzi potrafią być, hmm… inni. Takich relacji również doświadczam. Mój płot ma bowiem i drugą stronę;) 

***

Tak, tak, na zdjęciach znowu hiacynty.
Obiecuję, że pojawiają się po raz ostatni… w styczniu:P Wciąż ulegam ich urokowi!;)

Lubicie zupę z marchewki? Jeśli tak to z czystym sumieniem mogę Wam polecić krem z marchewki z imbirem. To takie nasze ostatnie rodzinne odkrycie, jest pyszne!:) I miło rozgrzewa;)

Na maśle przez chwilę podduszam drobno posiekaną cebulę, dodaję ząbek czosnku i pełną łyżkę startego na drobnych oczkach imbiru (jak to pachnie!!). Mieszam i po chwili dodaję pokrojoną w kostkę marchewkę (6 sztuk, większych). Solę, podduszam jeszcze chwilę mieszając i zalewam bulionem z warzyw - mniej więcej na równi z marchewką. Gotuję na maleńkim ogniu aż marchewka zmięknie, miksuję i dodaję jeszcze trochę bulionu (zmiksowana marchewka będzie dosyć gęsta). Zagotowuję na maleńkim ogniu i dodaję kremowej, słodkiej śmietanki - wedle uznania (śmietanka łagodzi smak imbiru, im jej więcej tym zupa łagodniejsza;)). I gotowe!:)

Aha, trzeba użyć dobrej marchewki, takiej dobrze leżakującej i niegorzkawej… To klucz do dobrego smaku;)

***

Odbieram dzieci ze szkoły, Piotruś na dzień dobry mówi:
Mama będziesz w szoku!
Ja: Oooo, co? Piątka, szóstka?
Piotruś: Nie noooo, ubranie z WF-u włożyłem do worka tak jak mnie o to prosiłaś!
Hehehheheh, od trzech lat powtarzałam Piotrusiowi: Nie oczekuję, że po WF-ie będziesz ciuchy składał w kostkę ale włóż je chociaż do worka, osobno, bez butów…

… i włożył! :D:D:D